Lampkapje & de Wolf

Een familiesprookje in 2 bedrijven
Regie: Jaques vriens
Lokatie:MFC de Postkoets Posthuisweg 3, Horn
Speeldata: 
  • Zaterdag 09 april 2016 om 14:00 en 19:00
  • Zondag 10 april 2016 om 14:00
  • Vrijdag 15 april 2016 om 19:00
  • Zaterdag 16 april 2016 om 14:00 en 19:00


Lampkapje en de Wolf, een typefout, nee echt niet. Lampkapje en de Wolf is de titel van het sprookje dat Toneelgroep Spelenderwijs in het tweede en derde weekend van april 2016 voor u gaat spelen in de Postkoets te Horn. Een sprookje gespeeld door de volledige groep acteurs van Toneelgroep Spelenderwijs uit Horn. Een sprookje voor kinderen maar waar zeker ook de volwassenen veel plezier aan zullen beleven mede door de komische verwikkelingen die er in zitten. Een sprookje geschreven door de bekende kinderboekenschrijver Jacques Vriens. Het verhaal van Lampkapje en de Wolf is niet alleen geschreven door Jacques Vriens maar Jacques Vriens zal Toneelgroep Spelenderwijs ook  zelf regisseren. Wij vinden het geweldig om met Jacques Vriens samen te werken en waarderen het dat hij tijd heeft gemaakt voor Spelenderwijs. Jacques Vriens is de schrijver van vele kinderboeken  o.a. : “Achtste groepers huilen niet”, “Oorlogsgeheimen “, “Tien torens Diep”, die trouwens ook allen verfilmd zijn. Daarbij speelt Jacques zelf in verschillende theaters door het land. Het familiesprookje “Lampkapje en de wolf”. speelt zich af in het land Mallotië. Wij zijn met veel plezier met de repetities gestart. Het volkslied van Mallotië klonk al door de zaal. Koning Kwastus de Derde, zijn vrouw koningin Frigidaire en hun dochter prinses Friedolien hebben het kasteel bekeken. De minister van Feestelijkheden, de minister van Liefde en de minister van Geld zijn benoemd. Wij gaan er voor en zien u graag in de lente van 2016.!






Hieronder een impressie van de voorstelling

Klik op het Flickr logo voor alle foto's:

Lampkapje en de Wolf

Rolverdeling:


Verteller-Karin, Koning  Kwastus-Bert, Koningin Frigidaire-Françoise, Prinses Friedolien-Claudia H, Minister van Liefde-Rob, Minister van Feestelijkheden-Martin, Minister van Geld-Ger, Dokter Appendík-Paul, Dokter Peneselien-Mirjam, Dokter Aknee-Gidy, Generaal Majoor Kengen-Mayke, Henk de Wolf-Ruud, Prins Lodewijk-Mia, Prins Roland-Wim, Zwarte kous-Idy, Zwarte kous-Fransje, Zwarte kous-Sylvia, De Torenheks-Angelique, Dienaar-Claudia T, Soldaat-Tiny, Soldaat-Jetske, Soldaat-Tonnie


Recensie van Arno Walraven:

Hallo Michel,
Ik was afgelopen week even in het buitenland, in Mallotië om precies te zijn. Na een uitgebreide grenscontrole waarbij ik zelfs gefouilleerd werd en nadat ik uit volle borst –met de rechterhand op het linkerhart- het volkslied had gezongen, belandde ik in het sfeervolle maar ietwat vreemde Mallotië, land van melk en honing. Je weet dat ik een liefhebber van honing ben, dus dat beloofde wat… Mijn verblijf in dit koninkrijk verliep Spelenderwijs. Ik bevond me temidden van Malloten in een prachtig decor, door de vaardige handen van Jan Thoonen en zijn medewerkers ook dit jaar op voortreffelijke wijze vormgegeven (Knap, Dianne!). Ik was meteen onderdaan met een heus paspoort op zak!   Dat sprookjes bestaan, werd wel duidelijk. En dat niet alleen kinderen graag in die sprookjes geloven eveneens. Het werd een voorstelling dóór jong & oud vóór jong & oud. Het was genieten en smullen van vermakelijke scènes, van kwinkslagen, van pantomime, van een sprookjesachtige plot zoals die alleen bedacht kan worden door een gelauwerde boekenschrijver als Jacques Vriens. En een happy end.
Alles klopte; tot in de puntjes. De dienaar met de stoel toonde aan dat zwijgen goud was en dat het spel zonder woorden mensen erg kan fascineren. Fijnzinnige mimiek. Je snapt het al, Michel. Deze column heeft veel weg van een recensie. Een terugblik op het jaarlijkse toneelstuk van onze toneelgroep Spelenderwijs. Ieder jaar is men in staat de lat hoger te leggen en ieder jaar opnieuw gaat men er met gemak overheen. Alhoewel gemak; er gaat ongetwijfeld veel voorbereiding aan vooraf. Niets is vanzelfsprekend, maar Spelenderwijs laat dan ook niets aan het toeval over. En talent natuurlijk; veel talent… Amateurtoneel op professionele leest geschoeid. Koninklijk toneel in een sprookjesachtige entourage. Met het publiek als de grote winnaar.
En als na afloop het complete tableau de la troupe met regisseur Jacques Vriens himself zich nog een keer laat zien, laat het dankbare  publiek zijn grote waardering ovationeel horen. En daar doen de spelers het voor. Ook dát is Horn in optima forma. En al jarenlang.
Het wéér was goed in Mallotië. De knappe prinses zwom er in haar blootje. Bij ons is er in de nacht nog “a touch of frost”. Een Vlaams spreekwoord zegt niet voor niks: “’t Weer mag zijn zoals het wil; ontkleed u niet vóór half april…!” Ciao!
Arno Walraven, ½ april 2016
p.s. Ik vraag me wel voortdurend af: Wás ik al een Malloot of ben ik er onlangs een geworden…?